فرخنده جمال ملک و دین را
چون من ز ملوک برگزیدم

بیزارم ازین و آن که او را
بهر کرم و هنر گزیدم

رویم بادا فکار چون زر
گر خواجه برای زر گزیدم

وصلش چو مرا نگشت ممکن
پذرفتم و زان حذر گزیدم