هوش مصنوعی: شاعر در این شعر عاشقانه، عشق و ستایش معشوق را بیان می‌کند و آرزو می‌کند که تا زنده است، هوای معشوق را در دل داشته باشد و خاک پای او را تاج سر خود کند. همچنین، او معشوق را به آسمان تشبیه می‌کند و سوگند می‌خورد که زمین را پر از ثنای او کند.
رده سنی: 15+ این شعر حاوی مفاهیم عاشقانه و احساسی است که ممکن است برای کودکان و نوجوانان زیر 15 سال قابل درک نباشد. همچنین، استفاده از استعاره‌ها و تشبیه‌های پیچیده نیاز به سطحی از بلوغ فکری و ادبی دارد.

شمارهٔ ۱۳۶

تا عمر بود به دل هوای تو کنم
تاج سر خود ز خاک پای تو کنم

ای برده مرا بر آسمان همچو دعا
والله که زمین پر از ثنای تو کنم
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعل (وزن رباعی)
قالب: رباعی
تعداد ابیات: ۲
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۳۵
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۳۷
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.