هوش مصنوعی:
شاعر از ناملایمات زمانه و ناامیدی‌های زندگی شکایت می‌کند. او امید داشت که تیرش به هدف بخورد، اما در عوض خودش مورد اصابت قرار گرفته است.
رده سنی:
15+
مفاهیم عمیق و احساسی مانند ناامیدی و تجربیات زندگی ممکن است برای کودکان قابل درک نباشد. این متن برای افرادی مناسب است که می‌توانند با مضامین پیچیده‌تر ارتباط برقرار کنند.
شمارهٔ ۱۶۸
دردا که من از زمانه خوردم تیری
در دام به بوی دانه خوردم تیری
یک تیر امید بر نشانه نزدم
افسوس که از نشانه خوردم تیری
در دام به بوی دانه خوردم تیری
یک تیر امید بر نشانه نزدم
افسوس که از نشانه خوردم تیری
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعل (وزن رباعی)
قالب: رباعی
تعداد ابیات: ۲
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۶۷
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۶۹
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
