هوش مصنوعی:
شاعر از درد و رنج خود می‌گوید و به فردی به نام «رشک پری» هشدار می‌دهد که از ناآگاهی خود خوشحال نباشد. او بیان می‌کند که اگر عدالت در جهان حاکم بود، هر آسیبی که به او رسیده، به خود فرد بازمی‌گشت.
رده سنی:
15+
متن دارای مفاهیم عمیق عاطفی و اخلاقی است که درک آن‌ها به بلوغ فکری و تجربهٔ زندگی نیاز دارد. همچنین، ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر پیچیده یا سنگین باشد.
شمارهٔ ۱۶۹
از زخم خود و درد من ای رشک پری
هان تا نکنی خوشدلی از بی خبری
گر در سر ایام بود دادگری
هر زخم که بر من زده باز خوری
هان تا نکنی خوشدلی از بی خبری
گر در سر ایام بود دادگری
هر زخم که بر من زده باز خوری
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعل (وزن رباعی)
قالب: رباعی
تعداد ابیات: ۲
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۶۸
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۷۰
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
