هوش مصنوعی:
این شعر عاشقانه بیانگر احساسات شاعر نسبت به معشوق است که حاضر است برای عشق او، دل و دین خود را فدا کند. شاعر از ناپایداری خود در راه عشق می‌گوید و تمایل معشوق به دیدن او در حالت زار و حزین را توصیف می‌کند. همچنین، او از جایگاه خود در نزد معشوق و خواسته‌های متغیر او سخن می‌گوید.
رده سنی:
16+
محتوا شامل مفاهیم عمیق عاشقانه و عرفانی است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر قابل درک نباشد. همچنین، استفاده از اصطلاحات و استعاره‌های پیچیده شعر کلاسیک فارسی نیاز به سطحی از بلوغ فکری و ادبی دارد.
شمارهٔ ۱۳۳
ز من آن مغبچه ترک دل و دین می خواهد
در ره عشق ثباتم به ازین می خواهد
نیست ترک دل و دین در روش عشق خطا
می کنم هر چه دل آن بت چین می خواهد
نتوانم که نباشم نفسی زار و حزین
چه کنم یار مرا زار و حزین می خواهد
دل برینست که جا در سر کوی تو کند
عملش چیست که فردوس برین می خواهد
نه بخود گاه جهان گردم و گه گوشه نشین
او مرا گاه چنان گاه چنین می خواهد
چون نگیرم طرفی چون مژه ات از مردم
چشم مست تو مرا گوشه نشین می خواهد
گشت در خاک درت قدر فضولی عالی
جای در سلک غلامان کمین می خواهد
در ره عشق ثباتم به ازین می خواهد
نیست ترک دل و دین در روش عشق خطا
می کنم هر چه دل آن بت چین می خواهد
نتوانم که نباشم نفسی زار و حزین
چه کنم یار مرا زار و حزین می خواهد
دل برینست که جا در سر کوی تو کند
عملش چیست که فردوس برین می خواهد
نه بخود گاه جهان گردم و گه گوشه نشین
او مرا گاه چنان گاه چنین می خواهد
چون نگیرم طرفی چون مژه ات از مردم
چشم مست تو مرا گوشه نشین می خواهد
گشت در خاک درت قدر فضولی عالی
جای در سلک غلامان کمین می خواهد
وزن: فعلاتن فعلاتن فعلاتن فعلن (رمل مثمن مخبون محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۷
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۳۲
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۳۴
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
