هر دم از شوق لب لعلت دلم خون می شود
صورت حالم ز خون دل دگرگون می شود

تا خطش سر زد ز رخ شد روز غم بر من دراز
موسمی کش روز می کاهد شب افزون می شود

گر حذر داری ز دود آه من حرفی بگو
چاره دفع گزند مار ز افسون می شود

جلوه ی حسنست مواج کمال عاشقی
هر که را لیلی نگاهی کرد مجنون می شود

نیست این آتش که با آه منست از عشق تو
در دلم سوزی که از غیرست بیرون می شود

زین غم و محنت که در آغاز عشقت می کشم
می شود معلوم کآخر حال من چون می شود

گر کند محزونیم شادش ز من پنهان کنید
شاد می بیند مرا ناگاه محزون می شود

ذوقی از قد بتان حاصل نشد زهاد را
طبع ناموزون کجا با سعی موزون می شود

می شود حاصل فضولی مقصد از دوران دل
با وجود صبر بر بی داد گردون می شود