هر که چراغی ز برق آه ندارد
در شب هجران سوی تو راه ندارد

هر که ندارد دلی چو آینه زاهن
در رخ تو تاب یک نگاه ندارد

هر که ندارد سرشک و آه دمادم
دعوی عشق ار کند گواه ندارد

بی تو سراسیمه اند عقل و دل و جان
همچو سپاهی که پادشاه ندارد

طالب وصل است دل و لیک دمادم
تاب ملاقات گاه گاه ندارد

مهر تو کردست چون هلال قدم را
آنکه تو داری نه مهر ماه ندارد

از غم و اندوه روزگار فضولی
جز در پیر مغان پناه ندارد