هوش مصنوعی: این شعر به توصیف زیبایی و جذابیت یک شخصیت یا معشوق می‌پردازد که با حضور خود در طبیعت، زیبایی‌های آن را تحت‌الشعاع قرار داده است. شاعر با استفاده از تصاویر طبیعی مانند گل‌ها، سروها، و لاله‌ها، به مقایسه‌ای بین زیبایی معشوق و طبیعت پرداخته و تأثیر حضور او را بر محیط اطرافش بیان می‌کند.
رده سنی: 16+ این شعر دارای مفاهیم عاشقانه و توصیفات شاعرانه است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر پیچیده باشد. همچنین، درک عمیق‌تر از تصاویر و استعاره‌های به‌کار رفته در شعر، نیاز به سطحی از بلوغ فکری و ادبی دارد.

شمارهٔ ۳۷۰

دی شنیدم جانب گلشن گذار افکنده ای
در گل از رشک رخت صد خار خار افکنده ای

عرض عارض کرده در باغ بر فصل بهار
نقش باغ از چشم نقاش بهار افکنده ای

لاله حمراست بشگفته ز طرف جویبار
یا تو بر آیینه عکس عذار افکنده ای

نیست سایه بلکه بی خود ساخته از جام رشک
سروها را سرنگون در جویبار افکنده ای

غنچها را کرده دل خون ز رشک لعل لب
آتشی از شمع رخ در لاله زار افکنده ای

بر رهت هر سو ملک افتاده یا جلوه کنان
سایه ات گه بر یمین گه بر یسار افکنده ای

چشم من جرم فضولی چیست در راه وفا
کاینچنین او را ز چشم اعتبار افکنده ای
وزن: فاعلاتن فاعلاتن فاعلاتن فاعلن (رمل مثمن محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۷
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۳۶۹
گوهر بعدی:شمارهٔ ۳۷۱
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.