هوش مصنوعی: این شعر عاشقانه و عرفانی به ستایش معشوق و بیان درد عشق می‌پردازد. شاعر معشوق را منبع زیبایی، کمال و روشنایی می‌داند و از جدایی و درد عشق شکوه می‌کند. همچنین، از معشوق طلب کمک می‌کند تا از بند مشکلات رها شود.
رده سنی: 16+ محتوا شامل مفاهیم عاشقانه و عرفانی عمیق است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر قابل درک نباشد. همچنین، استفاده از استعاره‌ها و اصطلاحات ادبی نیاز به سطحی از بلوغ فکری و ادبی دارد.

شمارهٔ ۳۹۰

از پری رویان بدل بردن همین مایل تویی
آن که می خواهد دل عشاق خونین دل تویی

بی تو گر باشد بچشمم تیره عالم دور نیست
رونق این کارگاه و شمع این محفل تویی

شد جمال لیلی و شیرین ز شرمت پرده پوش
ناقصی چندند خوبان دگر کامل تویی

با توام خوش حال در ملک وجود ای درد عشق
بی تو چون باشم انیس من درین منزل تویی

از تو می خواهم مدد در بند زلف او صبا
ز آن که بگشاینده این عقده مشکل تویی

گر تویی منسوب بر بیداد او ای دل مرنج
بر که عرض نقد حسن خود کند قابل تویی

کرده دفع غم عالم فضولی با جنون
در میان مردم عالم همین عاقل تویی
وزن: فاعلاتن فاعلاتن فاعلاتن فاعلن (رمل مثمن محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۷
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۳۸۹
گوهر بعدی:شمارهٔ ۳۹۱
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.