رفتم اینک از سر کوی تو ای جان! خیر باد
زحمتی گر بود کردم بر تو آسان خیر باد

خیر بادی کوی یاران را که در روز وداع
رسم می باشد که می گویند یاران خیر باد

وه که می باید به ناکام از تو دل برداشتن
ورنه با جانان کجا هرگز کند جان خیر باد

دست هجران توام بس داغها بر جان نهاد
من نخواهم برد جان از دست هجران خیر باد

در بهار وصل بودیم و خزان هجر یار
کرد دورم از تو ای سرو خرامان! خیر باد

من چو سایه رو به دیوار عدم آورده ام
تو بمان جاوید ای خورشید تابان! خیر باد

می گذارد جان نسیمی یادگار و می رود
با دل پرخون و چشم اشکباران خیر باد

«نسیمی»
گوهرین | گنجینه های مکتوب | gowharin.ir