۱۵۶ بار خوانده شده

شمارهٔ ۱۲۷

دردمندان تو اندیشه درمان نکنند
مستمندان غمت فکر سر و جان نکنند

زمره ای را که بود خاک درت آب حیات
چون سکندر طلب چشمه حیوان نکنند

پیش چشم تو بمیرم که غرامت باشد
جان اگر صرف چنین گوشه نشینان نکنند

سفر کعبه کویت چو کنند اهل صفا
حذر از بادیه و خار مغیلان نکنند

بوی جمعیت از آن حلقه نیاید که در او
ذکر آن سلسله زلف پریشان نکنند

پیش روی تو کنم سجده که ارباب یقین
قبله جز روی تو، ای قبله ایمان نکنند

مفلسان حرم کوی تو از حشمت و جاه
چون نسیمی هوس ملک سلیمان نکنند
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۲۶
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۲۸
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.