هوش مصنوعی: این متن شعری عرفانی و عاشقانه است که از زبان عطار نیشابوری بیان شده است. در این شعر، شاعر از عشق الهی و مستی معنوی سخن می‌گوید و به زیبایی‌های دنیوی و معنوی اشاره می‌کند. او از رهایی از قید و بندهای دنیوی و رسیدن به جاودانگی از طریق عشق الهی صحبت می‌کند.
رده سنی: 16+ این متن حاوی مفاهیم عمیق عرفانی و فلسفی است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر قابل درک نباشد. همچنین، استفاده از استعاره‌ها و مفاهیم پیچیده نیاز به سطحی از بلوغ فکری و تجربه‌ی ادبی دارد.

غزل شمارهٔ ۷۸۸

گرد مه خط معنبر می کشی
سر کشانت را به خط در می کشی

عاشقانت را به مستی دم به دم
خرقهٔ هستی ز سر بر می کشی

بر بتان چین و ترکان چگل
از کمال حسن لشکر می کشی

جاودانی پای بنهاد از جهان
هر که را یک بوسه بر سر می کشی

جام می می‌نوشی و بر می زنی
وانگهی بر عقل خنجر می کشی

بیش شد عطار را اکنون غمت
زانکه با او باده کمتر می کشی
وزن: فاعلاتن فاعلاتن فاعلن (رمل مسدس محذوف یا وزن مثنوی)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۶
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۷۸۷
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۷۸۹
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.