هوش مصنوعی: این شعر عاشقانه و عرفانی از حافظ، به بیان دردها و غم‌های عشق و نیاز به محرم راز می‌پردازد. شاعر از نبود محرمی برای گفتن درد دل شکایت می‌کند و عشق به معشوق را به عنوان تنها مونس و غمخوار خود می‌ستاید. همچنین، به موضوعات عرفانی مانند وحدت وجود و رابطه عاشق و معشوق اشاره می‌کند.
رده سنی: 16+ محتوا شامل مضامین عرفانی و عاشقانه عمیق است که درک آن ممکن است برای سنین پایین‌تر دشوار باشد. همچنین، برخی از مفاهیم فلسفی و عرفانی موجود در شعر نیاز به سطحی از بلوغ فکری دارد.

شمارهٔ ۱۴۶

شرح غم دل ما با یار ما که گوید؟
گر محرمی نباشد جان غصه با که گوید؟

جان با خیال لعلش گوید غم دل، آری
با غنچه حال بلبل غیر از صبا که گوید؟

غلطان اگر نه هردم اشکم رود به کویش
سرو روان ما را از ما دعا که گوید؟

زاهد ز روی نیکو گوید نظر بپوشان
در دین حق پرستان این را روا که گوید؟

گر منکری ز خامی گوید مباش عاشق
مشنو حدیث او را بگذار تا که گوید

جان با هوای مهرش آمد به لب ندانم
با آفتاب هبلی(؟) حال هبا که گوید؟

آن را که نیست ای جان، روی تو قبله دل
چون اهل وحدت او را رو با خدا که گوید؟

وصل تو گرچه بیش است از حد ما ولیکن
در عالم هویت شاه و گدا که گوید؟

زلف و رخت نگارا، صد شرح داد اما
تفسیر این، کماهی، ای دلربا که گوید؟

آن کو به نور مهرش روشن نکرد دیده
او را چو صبح صادق صاحب صفا که گوید؟

چون دیده نسیمی روی تو دیده باشد
با سالکان عشقت شرح قفا که گوید؟
وزن: مفعول فاعلاتن مفعول فاعلاتن (مضارع مثمن اخرب)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۱۱
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۴۵
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۴۷
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.