هوش مصنوعی: این شعر عرفانی و عاشقانه از حافظ، به موضوعاتی مانند عشق، رندی، مستی معنوی، و انتقاد از ریا و سالوس می‌پردازد. شاعر از جایگاه خود به عنوان عاشق و رند مست سخن می‌گوید و مخاطب را به پرسش از اسرار عشق و حقیقت دعوت می‌کند. او زاهدان ریاکار را به چالش می‌کشد و راه حقیقت را در شیوه‌ی اهل دل می‌داند.
رده سنی: 16+ مفاهیم عمیق عرفانی و انتقادی موجود در شعر ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر قابل درک نباشد. همچنین، اشاره‌های غیرمستقیم به مستی و عشق زمینی و آسمانی نیاز به سطحی از بلوغ فکری دارد.

شمارهٔ ۱۶۲

ز من که طایر قافم نشان عنقا پرس
ز من که ماهی عشقم رسوم دریا پرس

(ز من که خادم خمار و ساکن دیرم
رموز باده اسرار و جام صهبا پرس)

صفای باطن رندان مست دردآشام
به نور طلعت جام از می مصفا پرس

حدیث توبه و زهد از کجا و من ز کجا
بیان این خبر از زاهدان رعنا پرس

مرا که چشم تو باشد همیشه در خاطر
ز ناتوانی و مستی و عشق و سودا پرس

اگرچه از غم یوسف ضریر شد یعقوب
بیا و لذت عشق از دل زلیخا پرس

مقیم صومعه داند رسوم سالوسی
ز من که عابد خورشیدم از مسیحا پرس

ره ریا و تکلف ز شیخ و واعظ جوی
طریق شیوه اهل حقیقت از ما پرس

بیار باده و بنشین و دم غنیمت دان
نسیمی مست و خراب است حال دنیا پرس
وزن: مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلن (مجتث مثمن مخبون محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۹
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۶۱
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۶۳
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.