هوش مصنوعی: شاعر در این متن از یافتن حقیقت و رستگاری از طریق عشق به خدا و وصال با معشوق الهی سخن می‌گوید. او احساس می‌کند که به لطف خداوند به آرامش و شفا رسیده و از دردها رهایی یافته است. همچنین، او عشق زمینی را به عنوان نمادی از عشق الهی توصیف می‌کند و بیان می‌کند که از طریق این عشق به بهشت و رستگاری دست یافته است.
رده سنی: 16+ این متن دارای مفاهیم عمیق عرفانی و عاشقانه است که درک آن نیاز به بلوغ فکری و تجربه‌ی زندگی دارد. همچنین، استفاده از استعاره‌ها و نمادهای پیچیده ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر دشوار باشد.

شمارهٔ ۱۷۹

من به توفیق خدا، ره به خدا یافته ام
عارف حق شده و ملک بقا یافته ام

در شفاخانه روح القدس از دست مسیح
خورده ام شربت شافی و شفا یافته ام

اگر از کعبه به بتخانه روم عیب مکن
که خدا را به حقیقت همه جا یافته ام

خاطر از محنت اغیار و دل از رنج خلاص
رستگار آمده از درد و، دوا یافته ام

ذوق عیشی که بدان دست سلاطین نرسد
از وصالت من درویش گدا یافته ام

جز تو کام دگر از هر دو جهانم چون نیست
چه کنم هردو جهان را چو تو را یافته ام؟

شرح اوراق کتبخانه اسرار ازل
از خط و زلف و رخ و خال تو وا یافته ام

ناله و سوز دل از آتش عشق است مرا
مکن اندیشه که از باد هوا یافته ام

نیستم منتظر جنت و فردوس و لقا
از رخت جنت و فردوس و لقا یافته ام

در طواف حرم کوی تو ای کعبه حسن
هردم از مشعر موی تو صفا یافته ام

ای نسیمی ز خیال رخ آن ماه بپرس
کز خیال رخ آن ماه چه ها یافته ام
وزن: فعلاتن فعلاتن فعلاتن فعلن (رمل مثمن مخبون محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۱۱
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۷۸
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۸۰
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.