هوش مصنوعی: این متن عرفانی بیانگر وجودی فراتر از مکان، زمان و درک انسانی است. گوینده خود را گنجی بی‌مکان، بحر بی‌کران، آفتاب ذات و موجودی فراتر از عقل و خیال توصیف می‌کند. این شعر با استفاده از استعاره‌های عمیق، جایگاه متعالی و غیرقابل توصیف خود را به تصویر می‌کشد.
رده سنی: 16+ مفاهیم عمیق عرفانی و فلسفی موجود در این متن برای درک و تجربه نیاز به بلوغ فکری دارد. نوجوانان و بزرگسالان بهتر می‌توانند با این مضامین ارتباط برقرار کنند.

شمارهٔ ۱۸۳

من گنج لامکانم اندر مکان نگنجم
برتر ز جسم و جانم در جسم و جان نگنجم

عقل و خیال انسان ره سوی من نیارد
در وهم از آن نیایم در فهم از آن نگنجم

من بحر بی کرانم حد و جهت ندارم
من سیل بس شگرفم در ناودان نگنجم

من نقش کایناتم من عالم صفاتم
من آفتاب ذاتم در آسمان نگنجم

من صبح روز دینم من مشرق یقینم
در من گمان نباشد من در گمان نگنجم

من جنت و نعیمم، من رحمت و رحیمم
من گوهر قدیمم در بحر و کان نگنجم

من جان جان جانم برتر ز انس و جانم
من شاه بی نشانم من در نشان نگنجم

من رکن ضاد فضلم من دست زاد فضلم
من روز داد فضلم من در زمان نگنجم

من مصحف کریمم، در لام فضل میمم
من آیت عظیمم در هیچ شان نگنجم

من سر کاف و نونم، من بی چرا و چونم
خاموش و لاتحرک من در بیان نگنجم

من سفره خلیلم من نعمت جلیلم
من کاسه سپهرم در هفت خوان نگنجم

من منطق فصیحم من همدم مسیحم
من ترجمان جیمم در ترجمان نگنجم

من قرص آفتابم حرف است آسیابم
من لقمه بزرگم من در دهان نگنجم

من جانم ای نسیمی یعنی دم نعیمی
درکش زبان ز وصفم من در لسان نگنجم
وزن: مفعول فاعلاتن مفعول فاعلاتن (مضارع مثمن اخرب)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۱۴
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۸۲
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۸۴
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.