ای حسن تو آب زندگانی
تدبیر وصال ما تو دانی

از دیده برون مشو که نوری
وز بنده جدا مشو که جانی

ما با تو چو تیر راست گشتیم
با ما تو هنوز چون کمانی

پرسی تو ز من که عاشقی چیست
روزی که چو من شوی بدانی

زنهار مشو تو در خرابات
هرچند قلندر جهانی

شطرنج مباز با ملوکان
شهمات شوی و ره ندانی

عطار سخن چنین همی گفت
روح است غذای مرد فانی