هوش مصنوعی: این شعر عاشقانه و عارفانه، زیبایی و جذابیت معشوق را توصیف می‌کند و از عشق و اشتیاق شاعر به او سخن می‌گوید. شاعر از غم و درد عشق و آرزوی وصال معشوق می‌گوید و از او می‌خواهد که به عشقش پاسخ دهد. همچنین، شاعر از زیبایی‌های طبیعت و بهار برای توصیف معشوق استفاده می‌کند.
رده سنی: 16+ این شعر حاوی مفاهیم عمیق عاشقانه و عارفانه است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر قابل درک نباشد. همچنین، استفاده از استعاره‌ها و تشبیه‌های پیچیده نیاز به سطحی از بلوغ فکری و تجربه دارد تا بتواند به درستی درک شود.

غزل شمارهٔ ۸۰۲

ای یک کرشمه تو غارتگر جهانی
دشنام تو خریده ارزان خران به جانی

آشفتهٔ رخ تو هرجا که ماهرویی
دلداهٔ لب تو هر جا که دلستانی

گر از دهان تنگت بوسی به من فرستی
جان‌های تنگ بسته برهم نهم جهانی

تو خود دهان نداری چون بوسه خواهم از تو
هرگز برون نگنجد بوس از چنین دهانی

چون تو میان نداری من با کنار رفتم
چون دست درکش آرد کس با چنان میانی

تو یوسفی و هر دم زلف تو از نسیمی
کرده روان به کنعان از مشک کاروانی

دیری است تا دل من از درد توست سوزان
آخر دلت نسوزد بر درد من زمانی

گفتی بخواه چیزی کان سودمندت آید
کز سود کردن تو نبود مرا زیانی

وقت بهار خواهم در نور شمع رویت
من کرده در رخ تو هر لحظه گلفشانی

عطار اگرت بیند یک شب چنان که گفتم
صد جان تازه یابد آنگاه هر زمانی
وزن: مفعول فاعلاتن مفعول فاعلاتن (مضارع مثمن اخرب)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۱۰
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۸۰۱
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۸۰۳
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.