هوش مصنوعی: شاعر از ساقی می‌خواهد که شراب بیاورد و از دنیای مادی و گفتارهای بی‌فایده دوری کند. او به دنبال تجربه‌ای معنوی و رسیدن به حیات جاودان از طریق نوشیدن شراب است. شاعر همچنین از عطار می‌خواهد که از پنهان‌کاری بیرون آید و حقیقت را آشکار کند.
رده سنی: 18+ متن شامل مفاهیم عرفانی و استفاده از استعاره‌هایی مانند شراب و مستی است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر قابل درک نباشد. همچنین، این مفاهیم نیاز به درک عمیق‌تری از فلسفه و عرفان دارند که معمولاً با افزایش سن و تجربه حاصل می‌شود.

غزل شمارهٔ ۸۰۶

ای ساقی از آن قدح که دانی
پیش آر سبک مکن گرانی

یک قطره شراب در صبوحی
باشد که به حلق ما چکانی

زان پیش خمار در سر آید
یک باده به دست ما رسانی

بگذر تو ز خویش و از قرابات
پیش آر قرابهٔ مغانی

در عقل مغیش تا نبینی
وز علم مجوس تا نخوانی

کین جای نه جای قیل و قال است
کافسانه کنی و قصه خوانی

این جای مقام کم زنان است
تو مرد ردا و طیلسانی

ساقی تو بیا و بر کفم نه
یک کوزهٔ آب زندگانی

یک قطرهٔ درد اگر بنوشی
یابی تو حیات جاودانی

ساقی شو و راوقی در انداز
زان لعل چو در که می‌چکانی

عطار بیا ز پرده بیرون
تا چند سخن ز پرده رانی
وزن: مفعول مفاعلن فعولن (هزج مسدس اخرب مقبوض محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۱۱
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۸۰۵
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۸۰۷
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.