هوش مصنوعی: این شعر از عشق و اندوه سخن می‌گوید، با تصاویری از خون، گل‌ها و طبیعت که نماد رنج و اشتیاق هستند. شاعر از دوری معشوق و تأثیر آن بر روح و جسم خود می‌نالد و با تشبیه‌های زیبا، احساسات خود را بیان می‌کند.
رده سنی: 16+ محتوا شامل مضامین عاشقانه عمیق و تصاویر شاعرانه‌ای است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر پیچیده یا سنگین باشد. همچنین، برخی تشبیه‌ها مانند 'آلوده خون' یا 'اشک فشاندن' نیاز به درک عاطفی بالاتری دارند.

شمارهٔ ۱۹

چکیده لعل معروق به صفحه سمنت
و یا ز رشحه می سرخ گشته پیرهنت

بطرف دامنت آلوده خون مگر صنما
خدا نکرده گریبان گرفته خون منت

شنیده ام که گلستان شده است لاله ستان
ز بسکه دست قدر لاله کاشت در چمنت

عقیق سوده است از سیم ساده ریخت و یا
عصاره گل سوری چکد ز نسترنت

ز بس به برگ سمن شاخ ارغوان کاری
دلم چو بید بلرزد ز کاهش بدنت

مگر تو آهوی چینی که بوی مشک دهد
چو خون فتد به دل تنگ نافه ختنت

درون پسته پر مغز ناردان داری
که رنگ نار گرفته است ساق نارونت

ز بسکه اشک فشاندم ز دوری رخ تو
سرشک چشم منست اینکه میرود ز تنت
وزن: مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلن (مجتث مثمن مخبون محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۸
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۸ - ماده تاریخ حاجی آقا محسن عراقی
گوهر بعدی:شمارهٔ ۲۰ - در ستایش دانش بپارسی سره
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.