سه شنبه خواند مرا آن صنم بخانه خویش
که مرهمی نهد از راه مهر بر دل ریش

سه شنبه گشت دوشنبه دوشنبه آدینه
کنون بینم آدینه را چه آید پیش

از آن زمان که هلال دو هفته یعنی بدر
نهفته چهره ز من از دو هفته باشد بیش

درین دو هفته بود گل به پیش چشمم خار
درین دو هفته بود نوش در مذاقم نیش

شدست جسمم چون چشم مست او بیمار
شدست روزم چون طره اش سیاه و پریش