هوش مصنوعی: این متن شعری است که در آن شاعر از فقدان عزیزی سخن می‌گوید که به نظر می‌رسد فردی جوان و پراستعداد بوده است. شاعر از درد فراق و غم از دست دادن او می‌نالد و تأثیر این فقدان را بر زندگی خود توصیف می‌کند. او از اشک، داغ دل، و تاریکی روزهای خود پس از این فقدان یاد می‌کند و همچنین به یادآوری خاطرات آن عزیز از دست رفته می‌پردازد.
رده سنی: 16+ متن دارای مضامین عمیق عاطفی و سوگوارانه است که ممکن است برای کودکان و نوجوانان کم‌سال سنگین باشد. درک کامل این احساسات و تجربیات معمولاً نیاز به بلوغ عاطفی دارد که معمولاً از سنین نوجوانی به بعد توسعه می‌یابد.

شمارهٔ ۷۰ - مرثیه

نوجوان مرا فلک خوندل ریخت در ایاغ
نونهال مرا سپهر کند از بن بطرف باغ

شمعی افروختم که گشت روشن از نور او جهان
ناگهان صرصری وزید کرد خاموش آن چراغ

ای فقید کمال و فضل ای شهید سنان غم
از غمت دیده پر ز اشک بی رخت سینه پر ز داغ

در عزای تو قامتم گشت خمیده چون کمان
وز فراق تو روز من شد سیه همچو پر زاغ

چون بیاد تو بگروم غافل از خویشتن شوم
در پی جان شکر دوم تا کنم مرگرا سراغ

بسکه چون لاله بر دلم داغ هجرت گرفته جای
گشت تایخ رفتنت لاله دارد دلی بداغ
وزن: فعلاتن مفاعلن فعلاتن مفاعلن
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۶
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۶۹
گوهر بعدی:شمارهٔ ۷۱ - نکوهش عدلیه عصر قاجار
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.