گه به کرشمه دلم ز بر بربایی
گه ز تنم جان به یک نظر بربایی

ننگ نیاید تو را که هیچ کسی را
گه دل و گه جان مختصر بربایی

چون تتق از آفتاب چهره کنی دور
عقل براندازی و بصر بربایی

چون سر زلف تو سرکشی کند آغاز
از سر مویی هزار سر بربایی

از سر کین زان سنان غمزه کنی تیز
تا به سنانی ز مه قمر بربایی

قصد کنی چون در آینه نگری تو
کز لب خود زاینه شکر بربایی

بر طرفی می‌روی ز من که من مست
طرف ندارم که از کمر بربایی

در رخ من ننگری به دیدهٔ رحمت
بلکه بدان بنگری که زر بربایی

گر بربایی هزار دل تو به روزی
سیر نگردی تو و دگر بربایی

چون نشکیبی ز دلربایی عشاق
جهد بر آن کن که بیشتر بربایی

تا به ابد ای فرید تو بنمیری
از لب او یک شکر اگر بربایی

«عطار نیشابوری»
گوهرین | گنجینه های مکتوب | gowharin.ir