۱۵۷ بار خوانده شده

شمارهٔ ۱۱۴

شمس و قمرم سجده نمودند سحرگاه
کی یوسف مصری تو برون آی از اینجاه

می ریخت از آن شمس و قمر نجم و ثریا
و آن نجم و ثریا چو دو صد عارف آگاه

با من به زبان آمده گفتند که ای طفل
مادر ز چه افکند زبونت به سر راه

اکنون ز سر خاک برندت سوی افلاک
اینک ز تک چاه برندت به صف چاه

چون مادرت افکند به خواری بسر ره
آمد پدرت تا بردت جانب خرگاه

بگرفته برای تو یکی دایه زیبا
رویش چو دو خورشید و دو پستانش چو دو ماه
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۱۳ - در ستایش پرنس ارفع الدوله
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۱۵
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.