هوش مصنوعی: این متن شعری عرفانی و اخلاقی است که به موضوعاتی مانند جدایی از تعلقات دنیوی، شناخت خود، رهایی از غم و رسیدن به کمال اشاره دارد. شاعر از دل می‌خواهد که از قیدوبندهای مادی رها شود و به حقیقت وجودی خود پی ببرد. همچنین، بر اهمیت خودشناسی، رهایی از هوای نفس و رسیدن به آرامش درونی تأکید می‌کند.
رده سنی: 16+ متن دارای مفاهیم عمیق عرفانی و فلسفی است که درک آن برای مخاطبان کم‌سن‌وسال دشوار است. همچنین، برخی از اصطلاحات و استعاره‌های به‌کاررفته نیاز به دانش ادبی و تجربه زندگی دارد تا به‌طور کامل درک شود.

شمارهٔ ۱۱۷

ای دل چو ز تن کاهی و در جان بفزائی
در جلوه ز صاحبنظران هوش ربائی

وربسته زنجیر سر زلف بتانی
سخت است ز زنجیر غمت روی رهائی

تا چند گرفتاری در چاه زنخدان
جهدی کن کز چاه طبیعت بدر آئی

انجام کمال است چو وارسته زمالی
پاداش هوان است چو در قید هوائی

گر قدر رخ خویش هر آئینه بدانی
این روی چو آئینه به هر کس ننمائی

تو مخزن یاقوتی و تو معدن گوهر
انصاف نباشد که کنی کاه ربائی

تو صورت رحمانی در کسوت انسان
بردار نقاب خودی از روی جدائی

آنرا که نگنجد بجهان در دل تو جاست
تا چند پیچیده در این تنگ قبائی

می نوش و قدح گیر که در خلوت انسی
بنشین و سخنگوی که همصحبت مائی

اندر خفقان است دل بلبله باید
امروز بیائی و رگ از وی بگشائی
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعولن (هزج مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۱۰
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۱۶ - تاریخ رحلت امیر سید عبدالله خان اتابکی شاعر معروف
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۱۸ - نکوهش شورای عالی عدلیه وقت
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.