دریغ کز اثر تندباد سخت سیاه
شکست گلبنی از گلشن شرف ناگاه

ز خاندان نبی هم زدودمان صفی
برفت مردی دانش پژوه و کارآگاه

جهان فضل و محامد سپهر هوش و ادب
ابوالمفاخر و المجد امیر عبدالله

امیر داشت تخلص که از کمال و هنر
همیشه بر درش استاده بود خبل و سپاه

بروز نیمه شعبان برات خلد و بقا
گرفت و در صف مینو قدم نهاده براه

ز ماتمش قد تیر دبیر شد چو کمان
نمود اطلس نیلی فلک پرند سیاه

ستاره گفت عفی الله عن جرائمه
سپهر گفت سقی الله تربه و ثراه

برای سال وفاتش امیری ازیم طبع
کشید مصرع نغزی مناسب و دلخواه

فقال ضم به آخر الفراق و قل
لقد فقدت امیرالکلام عبدالله