هوش مصنوعی: این متن به بیان درد و رنج عاشقان در راه عشق حقیقی می‌پردازد. عشق در اینجا به عنوان نیرویی قدرتمند و ویران‌کننده توصیف می‌شود که عاشقان را از ریشه برمی‌کند و آن‌ها را به رسوایی و فداکاری وامی‌دارد. شاعر تأکید می‌کند که عشق واقعی نیازمند شجاعت و پذیرش رنج است و تنها با صبر و تحمل می‌توان به آن دست یافت. همچنین، متن به رابطه‌ی پیچیده‌ی بین هستی عاشق و معشوق اشاره می‌کند و این که این دو هرگز به وحدت کامل نمی‌رسند.
رده سنی: 16+ این متن حاوی مفاهیم عمیق فلسفی و عرفانی است که درک آن‌ها نیازمند بلوغ فکری و تجربه‌ی زندگی است. همچنین، برخی از مفاهیم مانند رنج عشق و رسوایی ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر دشوار یا نامناسب باشد.

غزل شمارهٔ ۸۴۴

از غمت روز و شب به تنهایی
مونس عاشقان سودایی

عاشقان را ز بیخ و بن برکند
آتش عشقت از توانایی

عشق با نام و ننگ ناید راست
ندهد عشق دست رعنایی

عشق را سر برهنه باید کرد
بر سر چارسوی رسوایی

بس که خفتند عاشقان در خون
تا تو از رخ نقاب بگشایی

تا ز ما ذره‌ای همی ماند
تو ز غیرت جمال ننمایی

در حجابیم ما ز هستی خویش
ما نهانیم و تو هویدایی

هستی ما به پیش هستی تو
ذره‌ای هستی است هر جایی

هستی ما و هستی تو دویی است
راست ناید دویی و یکتایی

نیست عطار را درین تک و پوی
هیچ راهی به جز شکیبایی
وزن: فعلاتن مفاعلن فعلن (خفیف مسدس مخبون)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۱۰
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۸۴۳
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۸۴۵
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.