تا محمد علی شه قاجار
صاحب تاج گشت و غاصب تخت

سیل کین کند از عمارت داد
پایه استوار و ریشه سخت

نه سرا ماند در جهان نه وثاق
نه گیا هشت بر زمین نه درخت

بسکه بدبخت بود اهل هنر
همه بستند از پناهش رخت

گشت سال جلوس او به سریر
بی کم و کاست «ای شه بدبخت »