هوش مصنوعی: در این شعر، توصیفی از فضایی پر از دانش و هنر ارائه شده است که از طبیعت و آسمان سرچشمه می‌گیرد. شهریار با فر و مهر خود، حتی ناتوان‌ها را توانمند می‌کند و دانایان مانند تشنه‌ای به سوی آب، به سوی او می‌شتابند.
رده سنی: 16+ این شعر دارای مفاهیم عمیق و استعاری است که درک آن‌ها به بلوغ فکری و آشنایی با ادبیات کلاسیک نیاز دارد. نوجوانان و بزرگسالان بهتر می‌توانند این مضامین را درک کنند.

شمارهٔ ۸۸ - در مقدمه طبع شاهنامه در وصف دربار مظفرالدین شاه

در بوستان سروش همی روید از درخت
وز آسمان ببارد دانش ز ماه و هور

تابد هنر ز گوی گریبان بخردان
چون ماه نو ز چرخ و می کهنه از خنور

با فر شهریار تواناست پای لنگ
وز توتیای مهرش بیناست چشم کور

دانا چنانکه تشنه شتابد در آبگاه
تازد به خاک راه شهنشه ز راه دور
وزن: مفعول فاعلات مفاعیل فاعلن (مضارع مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب: مثنوی
تعداد ابیات: ۴
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۸۷ - تهنیت
گوهر بعدی:شمارهٔ ۸۹ - فکاهی
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.