هوش مصنوعی: این متن شعری است که به موضوع مردگان و تأثیر آنها بر جهان زندگان می‌پردازد. شاعر از سعادت و نور مردگان سخن می‌گوید و اشاره می‌کند که مردگان از این سعادت رویگردان شده‌اند. همچنین، به بازگشت مردگان و تغییر طبیعت (مانند تبدیل طوطی و بلبل به جغد و کلاغ) اشاره دارد. در پایان، شاعر به افتتاح دوباره دروازه دولت و جستجوی تاریخ از «باب باغ مردگان» می‌پردازد.
رده سنی: 16+ متن دارای مفاهیم عمیق عرفانی و فلسفی درباره مرگ و زندگی پس از مرگ است که ممکن است برای کودکان و نوجوانان کم‌سن‌وسال قابل درک نباشد. همچنین، استفاده از استعاره‌ها و نمادهای پیچیده نیاز به سطحی از بلوغ فکری دارد.

شمارهٔ ۱۳۱

حامی دین پیمبر حاج زین العابدین
ریخت صهبای سعادت در ایاغ مردگان

مکتبی بهر زراعت ساخت در آن ناحیت
تا شود گیتی منور از چراغ مردگان

مردگان مردگان از این سعادت تن زدند
زانکه زور می فزون بود از دماغ مردگان

این زمان بیدار گشتندی و خواهند از هنر
طوطی و بلبل شود جغد و کلاغ مردگان

بار دیگر برگشودند آن در دولت که علم
آید از مغرب به مشرق در سراغ مردگان

افتتاح ثانوی را بنده مهمان بودمی
نزد آن والا گهر در باغ و راغ مردگان

بهر این تارخ جستم از امیری نکته ای
گفت تاریخش بجو از «باب باغ مردگان »
وزن: فاعلاتن فاعلاتن فاعلاتن فاعلن (رمل مثمن محذوف)
قالب: قطعه
تعداد ابیات: ۷
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۳۰ - در ۱۲۳۴ خطاب به رضا قلی خان رفیع الملک
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۳۲
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.