کسی بر حکم بین الناس بگزین
که گویندت نیایی خوبتر زین

سزای مسند است آن پاک طینت
که باشد فضلش افزون از رعیت

دم خصمش نسازد تار و تیره
بلغزش دل نیازد خار و خیره

چو خصمان در برش سازنده حجت
شود تاریک از هر سو محبت

قرین عصمت و پرهیزگاری
شریک حلم و جفت و بردباری

ببین اندر هنرهائی که ورزد
که هر مردی بکار خویش ارزد

نظر کن نیک و کار مزد بشناس
به قدر همتش می داد ازو پاس

ز رنج و سختیش اندازه برگیر
ز هر کارش حسابی تازه برگیر

مده رنج کسی نسبت بغیرش
که هر کس زاید از خود شر و خیرش

برفق آرند از ایشان بی سود
نیاز آید از ایشان دست فرسود

چو زنگه شبه در آیینه کار
فراز آید کند آیینه را تار

شتاب و عجله را از کف گذارد
به آرامی ز هر سو ره سپارد

مکن بهر از رشوت کار را بیع
که این حاصل ندارد در جهان ریع