آن بت شوخ چشم مه سیما
نظم فرهنگ فرس جست از ما

فاعلاتن مفاعلن فعلن
شو به بحر خفیف چامه سرا

پاک یزدان و ایزد است خدا
هده حق زنده حی عیان پیدا

دان نبی را پیمبر و خشور
خاندان اهل بیت و جامه کسا

شرع آیین نظام دهناد است
حکم پرمان روش بود یاسا

گر زمان عرش و زیرگه کرسی
هست کرفه و بزه ثواب و خطا

تار دوزخ صراط چینود است
باغ مینو بهشت روح افزا

کار به نافله چنب سنت
ناروا منع شد حلال روا

سحر فرهست و معجزه فرجود
نیز فرجاد فاضل دانا

کعبه آباد خوان نوی فرقان
گنگ دژهوخت مسجدالاقصی

شه ملک پیره دان ولیعهدش
تیرم آن بانویست کش بسرا

شسن نامی و شسته دان محسوس
دیم رخساره بشن دان بالا

منشی مردم طبیعی دان
نیر نودی است مردم مشا

نحو بربست و صرف بخش آمد
علم منطق شمار بازگشا

خطه و نقطه چو ذره دان و محیط
کشک و نیل و پنده و پیچا

کره گوی است و دائره برهون
مرکزش وند سار و پن اما

هج عمودی و کج بود مایل
قطب باشد نشین و ارض کنا

برش دید دان تو قطع نظر
هست برگست معنی حاشا

پای خوان پچوه م پاچمی تورند
شرح وستی کانه گویا

غر چه نامرد و قلتبان کردنگ
قحبه لولی مخنث است بغا

هست سربار برد و سو تملیت
لیک اندر میانه بکیاسا

کلمه واژه دان و نوله کلام
نطق کرویز شد نمار ایما

وات لفظ آرش است و چم معنی
هم لقب پاچنامه صوت آوا

فلک ادراک و فهم نیوند است
قسوه نیرو و بیخرد شیدا

منشی آمد دبیر و نیز پناغ
کلک و خامه قلم نکو شیوا

جزو فرشیم و سیمناد سور
آیه چمراسو سیمراخ دعا

شد غزل گوی باد رنگین باف
رمز گوی است مرد پیچه سرا

هجو جرشفت و شعر سرو اداست
سجع سرواده ساختن انشا

هم پساوند قافیت باشد
وزن سنجه حدیث دان سروا

بخت و تاخیره طالع است و نصیب
فال بد مرغوا و خوش مروا

ارتجک برق دان و تندر رعد
باز ینوار جو پناد هوا

هست سوراک آب موج و حباب
همچو گوراب دشت آب نما

لجه گرداب دان جزیره اداک
شاخ آبه، خلیج و یم دریا

حصن و قلعه و حصار، انبا خون
باز دژ دان و همچنین او را

منزل اسب باره بند بود
خانه گوسپند انگژ وا

هست او در عمو و کاکو خال
اب و جد را پدر شمار و نیا

ریش والانه و یقین واخ است
پور واد است و آش باشد وا

آنج زعرورو شفترنک شلیل
به و سیب است آبی و توپا

افد و افتد شگفت و مدح شگفت
افتدستا شمار و افدستا

شهروا زر و سیم ناسره دان
سره و ویژه هست شهر روا

لیت ای کاشکی لعل شاید
ان و ان انما مانا