بت من چه این داستان می سرود
ببحر تقارب تقرب نمود

فعولن فعولن فعولن فعول
چه خوش باشد این سنجه با چنگ و رود

گریوه بود پشته و نهر رود
زبر از فراز است و زیر از فرود

چو بر بت بود بربط م و چنگ صنج
کمانچه غژک دان و عود است رود

ربابه رواده بود و جد م و شت
طرب را مشستی و خنیا سرود

سیاه آبه زاگاب و آمه دوات
سلام است زندش تحیت درود

حسد تیورک غبطه پژمان بود
جگر خون دل دان و اندوه دود

همان مرده ریگ است میراث وارث
زیان است خسران و نفع است سود

چو نیروی پنداره شد واهمه
همان مکر و اندیشه دان نیرنود

زره پوش و خفتان و خرپشته شد
دگر ترک و گبر است هم نام خود

جماد و گیا بسته و رسته دان
بسیط است کامود و ضد اشکیود

چو خدیه مضاف است و مطلق بود
همان موکده بشنو این نکته زود

«سبک موکده » عنصر آتش است
«گران موکده » عنصر خاک بود

گران خدیه آب و سبک خدیه باد
سبب رون و اندیشه و بهره بود

کشک عقعق و سعوه سنگانه دان
بود غاز خربت قطاع اسفرود

هزار است بلبل م غراب است زاغ
کلنگ است گرگی عقاب است مود

صنوبرم بود ناژو و کاژو توژ
تبر خون چو عناب توت است تود

بشین و گهر ذات و وصف است زاب
چو اویش هویت وجود است بود

همان گبر و ترسا و تیداک را
مجوس و نصاری شمر با جهود

بسودن بسفتن چو سائیدن است
خراشیدن رخساره گوئی شخود

بلارک پرند است و آتش زنه
بود زند و غودان خف و پود و هود

هنایش اثر حاجت آیفت دان
فلیوه بود هرزه غره فنود

تمطی است فنجا و خمیازه خاژ
فلانه لود تار و پوده است پود

چو ناویژ مغشوش و بیژه است ناب
نبهره بود قلب و نو نابسود

بنفشه بود فرمه شاهسپرم
چو ریحان و سنبل بود آبرود