بسی جستم نشان از اسم اعظم
که بد نقش نگین خاتم جم

همه اقطار عالم سیر کردم
مگر جویم نشان ازن نقش خاتم

بزرگی گفت چون آدم بمینو
مقر بگزید والاسماء علم

بامر ایزد یافت نام از ملایک
بباغ خلد تلقین شد بر آدم

ز آدم یافت تلقین شیث و از شیث
سبق آموخت ادریس مکرم

هم از ادریس هود آمد ملقی
چنان کز هود نوح آمد معلم

نمی دانست اگر این نام را نوح
نجاتش کی شد از طوفان فراهم

ز نوح آمد بر ابراهیم وزین نام
بر او شد نار ریحان و سپر غم

بابراهیم وارث شد سماعیل
که جاری زیر پایش گشت زمزم

ز اسماعیل بر اسحاق و یعقوب
هم از یعقوب موسی گشت ملهم

ز فر آن ید و بیضا و ثعبان
بدست آورد و راند اندر دل یم

ز موسی یافت داود و ز داود
سلیمان را شد این مسند مسلم

چو او بدرود گیتی کرد از حق
رسید این راز بر عیسی بن مریم

مسیحا کرد ازین نام همایون
علاج اکمه و درمان ابکم

هم از این نام فرخ کرد عیسی
هزاران مرده را احیا بیکدم

چو بر دار جهودان خواندش از دار
بگردون رفت بی مرقات و سلم

پس از عیسی سروش این خاتم آورد
باحمد کانبیا را بود خاتم

پس از احمد علی گشت میراث
که بودش نایب و صهر و پسر عم

چو شد ریش علی باخون مخضب
ز تیغ عبد رحمان بن ملجم

از او بر یازده فرزند پاکش
رسید این خانم از خلاق عالم

بغیر از انبیا یا اوصیا کس
بدان راز مقدس نیست محرم

نه از خیر الوری بشنید بوذر
نه از شیر خدا آموخت میثم

نه از شاه خراسان شیخ معروف
نه از سجاد ابراهیم ادهم

مگر بدبخت مردی در فلسطین
ز زهاد جهان کش نام بلعم

که از ابلیس دستان خورد و این نام
فرامش کرد و رفت اندر جهنم

بگفتم آنچه گفتی راست گفتی
سر موئی نه افزون بود و نه کم

ولی اینان که برخواندی من از پیش
سراسر خواندم از آیات محکم

هم از تفسیر و ابیات بزرگان
هم از گفتار دانایان اقدم

نخواهم من بر خوانی تواریخ
ز قول حمزه و گفتار اعلم

بخواهم آنچه نه کلبی بدانست
نه مسعودی نه وصاف و نه معجم

بر آنم کاسم اعظم را بدانم
گشایم پرده زین اسرار مبهم

برآنم تا در این الحان کنم جفت
مثانی با مثالث زیر بابم

چه نام است آنکه آرد شیر و شکر
ز نیش عقرب و دندان ارقم

اگر زین راز پنهان هیچ دانی
بگو ور خود نمی دانی مزن دم

بگفت از صدر ایوان رسالت
علیه و آله صلی و سلم

شنیدم کاسم اعظم داند آنکس
که باشد با لسان صدق توأم

لسان الصدق را دانند مردان
کلید علم حق والله اعلم

بگفتم گر چنین باشد که گوئی
ندانم یکتن از اولاد آدم

که دارای لسان الصدق باشد
بگیتی جز سپهسالار اعظم

رئیس جمع دستورات دولت
سر و سردار دانایان عالم

خداوندی که شیر بیشه باشد
به پیش پرچمش چون شیر پرچم

بدرد در مسالک سینه جور
ببرد از مهالک پای استم

یکی چون اجوف واوی باعلال
یکی همچون منادای مرخم

توئی ای میر آن ذات مقدس
توئی ای خواجه آن روح مجسم

که گر بر دیده گردون نشینی
ز جان گوید سپهرت خیر مقدم

بود دیری که در ایران سپه نیست
از آن روز است چون شب تار و مظلم

دل مردم پر از آزار و وحشت
خزانه خالی از دینار و درهم

ابا دست تهی آن کار کردی
که از اندیشه اش مات است رستم

بروزی چند با فر الهی
نظامی ساز کردی بس منظم

همه با چهر تابان و دل شاد
همه با جسم پاک و جان خرم

بدشت اندر چو آهو لیک در رزم
گرفته شیر از دید ارشان رم

نموده خاتم زرین در انگشت
نکنده حلقه سیمین بمعصم

فراز پیرهن خفتان رومی
بزیر پیرهن دیبای معلم

رکاب سیم بر اسبان تازی
ستام لعل بر خیل مسوم

شنیدستم که هارون ز آل عباس
بدی بر جمله در دانش مقدم

شبی در کار اقلیم خراسان
همی زد رأی با یحیی بن اکتم

به یحیی گفت هارون کار آن ملک
فزون از حد پریشان است و درهم

جوابش گفت زخمی نیست در دهر
که از درهم نشاید هست مرهم

بدان صفرای فاتح از رگ ملک
برآید ریشه سودا و بلغم

بود سیم سره درمان هر درد
چو زر جعفری تریاق هر سم

تو ای میر مهین اندر چنین روز
که باشد تیره همچون لیل مظلم

رقیبان تو در پیش تو باشند
چو پیش خوشه انگور حصرم

و یا در بوستان نخل و رمان
پیاز و گندنا و ترب و شلغم

چگویم ز آن تهی مغزان که دیری
در افکندند طرح شور باهم

بجای بستن سوراخ انگشت
همی کردند در سوراخ کژدم

ز فکر تیره شان زد بر افق چتر
سحابی قیر گون پر وحشت و غم

از پدر شد بساط صلح جویان
سپاه جنگجویان را مخیم

بساط پشه بر همخورد از باد
سرای مور طوفان شد ز شبنم

شرار فتنه آتش فروزان
رسید از دامن عمان بدیلم

شتابیدند دزدان روز روشن
بخرمنگاه و بشکستند زاستم

در آن سختی عنان مملکت را
گرفتی سخت با بازوی محکم

بنای ملک وملت راست کردی
نیفکندی بطاق ابروان خم

غزالان سرائی را رهاندی
ز دندان پلنگ و جنگ ضیغم

درافکندی بساط شور و عشرت
فرو چیدی اساس سوگ و ماتم

ولی عهدی بر آدم بلکه هستی
ولی نعمت بفرزندان آدم

سپاهت را سپهدارست جمشید
بنازد از یمینت خاتم جم