هوش مصنوعی: این شعر از یک زن به عنوان فردی فریبکار و شیطانی یاد می‌کند که با جادو و نیرنگ، مردان را از راه راست منحرف می‌سازد. شاعر از دوستی با او ابراز پشیمانی می‌کند و از رفتارهای نادرست و گستاخانه‌اش شکایت دارد. در نهایت، او آرزو می‌کند که ای کاش از ابتدا این زن را به درستی می‌شناخت تا از این ننگ و رسوایی در امان می‌ماند.
رده سنی: 16+ متن حاوی مفاهیم پیچیده‌ای مانند انتقاد از روابط جنسیتی، فریبکاری و پشیمانی است که برای درک کامل آن، مخاطب نیاز به بلوغ فکری و اجتماعی دارد. همچنین، استفاده از استعاره‌های تند و تیز ممکن است برای سنین پایین‌تر نامناسب باشد.

بخش ۱ - شورشنامه

سراینده داستان نوی
رقم زد بر این صفحه بانوی

که دانند مردان این کهنه دز
زنان را نباشد سزاوار عز

بجز کجروی نیست در کارشان
خط راست ناید بپرگارشان

ندیدی مگر بانوی خانقاه
بجادو برد عابدان را ز راه

همه کار او جادو ریمن است
همانا که بدتر ز اهریمن است

سر شیر نر کوفت از مادگی
که در جنگ میبودش آمادگی

علمهاش بیرون خرگاه بود
غلامانش نزدیک درگاه بود

ز بس کجروی کرد در انجمن
بجوشید زین غصه، خان حسن

بپیچید بس زین پراکنده گی
بخود گفت افسوس ازین زندگی

که بیگانگی ز آشنایان خطاست
بد اندیشی از دوستان نارواست

من این شوخ را دوست پنداشتم
وز او بس امید بهی داشتم

ندانستم اینسان درشتی کند
سموری چنین خارپشتی کند

ندانستم اینسان دلیری کند
گوزنی چنین شیرگیری کند

ندانستمی ترکتازی کند
بکوتاه دستی درازی کند

ندانستم اینگونه شیدا شود
بکام بداندیش رسوا شود

گر این داستان خوب می دیدمی
کی این ننگ بر خود پسندیدمی

کی او را بدین پایه بنشاند می
سزای بدی را بدی خواند می

چو او را زره برد اینگونه دیو
برم داد او نزد کیهان خدیو
وزن: فعولن فعولن فعولن فعل (متقارب مثمن محذوف یا وزن شاهنامه)
قالب: مثنوی
تعداد ابیات: ۱۸
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر بعدی:بخش ۲ - رفتن حسنخان به دربار ظل السطان در شکایت از بانوی خود
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.