بوی گل می وزد ز خرگه تو
ای خوشا روی ما و درگه تو

هم به رخ لاله جوان داری
هم به قد شاخ ارغوان داری

نفست مشکبیز و عنبرزای
سخنت دلربا و روح افزای

گل نبوید کسی که روی تو دید
می ننوشد که ساغر تو چشید

کسی از بوی گل شود مخمور
کز گلستان انس باشد دور

«ادیب الممالک»
گوهرین | گنجینه های مکتوب | gowharin.ir