درد چون نیست چه تأثیر بود درمان را
گوی شو تا که ببینی اثر چوگان را

از من ای خاک در دوست خدا را بپذیر
به کجا باز برم این سر بی سامان را

چه عجب خلق اگر از تو به غفلت گذرند
آنکه درویش نباشد چه کند درمان را

دیده بستم که دل از یاد توام بستان است
جز به رویت نگشایم در این بستان را

عهد گل تازه شد آن ساقی گل چهره کجاست
تا ز پیمانه به ما تازه کند پیمان را

شاید از پرتو او روز وصالی سازد
آنکه از بخت من آورد شب هجران را

عاقل اندیشه ی جان دارد و عاشق جانان
بالله ار ما بشناسیم ز جان جانان را

دل یکی منزل غیب است نه منزلگه ریب
خلوت قدس مخوان بار گه شیطان را

ای که در کار نشاطت نظری هست مجوی
راز این غمزده ی دل شده ی حیران را

حال این قوم چه دانی تو که بهتر دانند
از نشاطی که بود فاش غم پنهان را

«نشاط اصفهانی»
گوهرین | گنجینه های مکتوب | gowharin.ir