هوش مصنوعی: این متن به موضوعاتی مانند فتنه، دشمنی، نفس، جان، دل، مرگ و زندگی می‌پردازد. شاعر از دور شدن فتنه از ملک شهنشاه و مقهور شدن دشمنان می‌گوید، سپس به بیان درد و رنج دل و تن در برابر نفس و فتنه‌های درونی می‌پردازد. او از مرگ به عنوان رهایی از قفس تن و رسیدن به حیات جاودانه جان سخن می‌گوید و در نهایت، از اندیشیدن به مرگ به عنوان ابلهی یاد می‌کند.
رده سنی: 16+ متن دارای مفاهیم عمیق فلسفی و عرفانی است که درک آن برای مخاطبان زیر 16 سال ممکن است دشوار باشد. همچنین، موضوعاتی مانند مرگ، نفس و رنج نیاز به بلوغ فکری دارد.

شمارهٔ ۲۳

فتنه از ملک شهنشه دور شد
بود هر جا دشمنی مقهور شد

آخر این دل نیز زان شاه ماست
تا بکی مقهور نفس فتنه زاست

ای خدا تا کی بباید زیستن
گه اسیر نفس و گه مقهور تن

قاصد جانی و مقصود دلی
خالق جان و دل از آب و گلی

چیست جان مرغی و کویت گلشنی
چیست دل از تن بسویت روزنی

مرگ کو تا رخنه در روزن کند
از بن این دیوار غم را بر کند

این نه مرگ من بود مرگ تن است
تن قفس جان مرغ و جانان گلشن است

من قفس را جا بگلشن دیده ام
بر قفس سد گونه روزن دیده ام

گوش بر آواز مرغان چمن
چشم بر شاخ کل و سرو و سمن

گه ازین رخنه گه از آن روزنم
منتظر تا کی قفس را بشکنم

مرگ تن در تن حیات جان شود
مشکلات من ز مرگ آسان شود

مرگ تن سهل است جان پاینده باد
ور شود جان نیز جانان زنده باد

من ز مرگ اندیشم ای بس ابلهی
شرح این قصه که گوید کو تهی
وزن: فاعلاتن فاعلاتن فاعلن (رمل مسدس محذوف یا وزن مثنوی)
قالب: مثنوی
تعداد ابیات: ۱۳
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۲۲
گوهر بعدی:شمارهٔ ۲۴
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.