هوش مصنوعی: این شعر عاشقانه و عرفانی از بیدل، با استفاده از تصاویر شاعرانه و استعاره‌های پیچیده، به توصیف عشق، شیدایی، و حیرت می‌پردازد. شاعر از عناصری مانند اسب تندرو (توسن)، غبار خاک، گل، لیلی و مجنون، و موسیقی برای بیان احساسات خود استفاده می‌کند. او به دنبال آرامش در اضطراب، وحدت با معشوق، و بیان ناگفته‌های دلش است.
رده سنی: 16+ این شعر دارای مفاهیم عمیق عرفانی و عاشقانه است و از استعاره‌ها و اصطلاحات پیچیده ادبی استفاده می‌کند که درک آن برای مخاطبان جوان‌تر دشوار است. همچنین، برخی از مفاهیم مانند شیدایی و حیرت ممکن است برای سنین پایین نامفهوم باشد.

شمارهٔ ۹

اگر اینست تندی توسن جولان شتابش را
غبار خاک شو تا وارسی بوس رکابش را!

ز تار رشته اندیشه دوزم جامه نازش
حدیث نکهت گل میدرد طرف نقابش را

اگر خوانی خطی از مصحف رخساره لیلی
نثار روضه مجنون نما نقد ثوابش را!

دل حیرتپرستم را نباشد جز تپش سودی
مگر آرام بخشد جلوه او اضطرابش را؟!

به لب زان خط موزونش نهادم مهر خاموشی
قلم از موی چینی می توان کردن کتابش را!

به مضراب غمش کس را نباشد ناخون دخلی
مگر از ناله بلبل کند تار ربابش را؟!

به تحریر سواد نسخه آشفته زلفش
ز موج می رقم باید شکست پیچ و تابش را!

اگر داری خیال خاک پای توسنش بودن
نما ورد زبان یا لیتنی کنت ترابش را

خوش آمد در مذاقم طغرل این یک مصرع بیدل
برین سرچشمه رحمی کن که موجی نیست آبش را!
وزن: مفاعیلن مفاعیلن مفاعیلن مفاعیلن (هزج مثمن سالم)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۹
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۸
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۰
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.