هوش مصنوعی: این متن شعری عرفانی و فلسفی است که به مفاهیمی مانند گذرایی عمر، فنا، عشق، عبرت‌گیری از زندگی و وابستگی به خدا می‌پردازد. شاعر با استفاده از تصاویر زیبا و نمادین، مانند نغمه قانون هستی، خاک عدم، وادی عشق، و خضر، به بیان حقایق زندگی و عشق الهی می‌پردازد.
رده سنی: 16+ متن دارای مفاهیم عمیق عرفانی و فلسفی است که درک آن برای مخاطبان زیر 16 سال ممکن است دشوار باشد. همچنین، برخی از واژگان و استعاره‌های به کار رفته نیاز به دانش ادبی و تجربه زندگی بیشتری دارد.

شمارهٔ ۷۶

نغمه قانون هستی ساز مضراب فناست
قامت پیری به عمر رفته آهنگ صداست

چشم عبرت واکن و بنگر تو در خاک عدم
افسر شاهی طراز نقش دامان گداست

فرصت شادی عهد غم دو روزی بیش نیست
گل اگر در خنده و بلبل به گلشن در نواست

بگذر ای فرهاد از سودای شیرین بعد ازین
هر چه سامان کرده ای زین کوه تمهید صداست

عقل می باشد غبار دیده مجنون ما
خاک صحرای جنون در چشم عاشق توتیاست

ای که می خواهی قدم در وادی عشقش زدن
جز دلیل شوق سویش دیگری کی رهنماست؟!

بر دلم هر لحظه عکس عارضش گل می کند
جوهر آئینه را بالیدن از جوش صفاست

موسم عید است نه بر مشهد ما یک قدم
بر کف پای تو خونم کی کم از رنگ حناست؟!

باشد از میخانه امکان به هر کس مشربی
خضر ممنون و سکندر در پی آب بقاست

هیچ کس طغرل نباشد تکیه گاه هیچ کس
آنکه در افتادگی دست تو را گیرد خداست!
وزن: فاعلاتن فاعلاتن فاعلاتن فاعلن (رمل مثمن محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۱۰
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۷۵
گوهر بعدی:شمارهٔ ۷۷
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.