هوش مصنوعی: این شعر عاشقانه و عرفانی از بیدل دهلوی، احساسات عمیق عاشقانه، حیرت و شیدایی را بیان می‌کند. شاعر از عناصری مانند دریا، موج، برق شمشیر، و مهتاب برای توصیف حالات درونی خود استفاده می‌کند. او از عشق، جنون، و آموزه‌های عرفانی سخن می‌گوید و جهان را با نگاهی شاعرانه و نمادین تفسیر می‌کند.
رده سنی: 16+ این شعر دارای مفاهیم عمیق عرفانی و عاشقانه است که درک آن برای مخاطبان جوان‌تر ممکن است دشوار باشد. همچنین، استفاده از استعاره‌های پیچیده و زبان ادبی بالا نیازمند سطحی از بلوغ فکری و ادبی است که معمولاً از نوجوانان بالای 16 سال انتظار می‌رود.

شمارهٔ ۷۷

شور دریای محبت موجی از آب من است
برق شمشیر حوادث لمعه تاب من است

پرده دار ساز قانون بم و زیر غمم
نغمه «عشاق » از آهنگ مضراب من است!

نیست جز تعبیر حیرانی مرا فال دگر
فرش مخمل سرگذشت قصه خواب من است

می زند مهر دلم گر بخیه در جیب سحر
چاک دامان کتان لیکن ز مهتاب من است

خوانده ام درس ادب را پیش استاد جنون
قد ماه نو دو تا از وضع آداب من است

جوش طوفان سرشکم دارد آهنگ دگر
خاک صحرای جنون تمهید سیلاب من است

طاقت یک عالم از ابروی یارم طاق شد
سجدگاه صد جبین از شوق محراب من است

ای خوشا از مصرع بیدل که طغرل گفته است
بزم گردون صبح خیز از لعل سیراب من است
وزن: فاعلاتن فاعلاتن فاعلاتن فاعلن (رمل مثمن محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۸
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۷۶
گوهر بعدی:شمارهٔ ۷۸
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.