هوش مصنوعی: این شعر عاشقانه و غمگین، احساسات عمیق شاعر را نسبت به معشوق بیان می‌کند. او از نگاه تیرانداز معشوق، درد فراق، اسارت در زلف یار، و غم‌های بی‌پایان می‌گوید. تصاویری مانند تیر فراق، خانه‌ی عنکبوت از موی، و آتش دل‌های خسته، فضایی پر از اندوه و اشتیاق ایجاد می‌کنند.
رده سنی: 16+ این شعر دارای مفاهیم عاطفی پیچیده و استعاره‌های ادبی است که درک آن‌ها به بلوغ فکری و تجربه‌ی عاطفی نیاز دارد. همچنین، فضای غمگین و عمیق شعر ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر سنگین باشد.

شمارهٔ ۷۹

تیری که از کمان نگاه تو جسته است
چون ناوک فراق دل ما شکسته است

صیاد تیرافکن و آهوست چشم تو
این طرفه آهوئی که با مردم نشسته است!

کس نیست در جهان که نباشد اسیر تو
یک دل ز بند حلقه زلفت نرسته است!

تا کرده ایم یاد کمان دو ابرویت
پیکان غم به سینه ما دسته دسته است

خالی است بر لب تو او یا زاغ در چمن
یا هندوئی که بر لب کوثر نشسته است؟!

در محفلی که ساز بم و زیر وصل توست
صوت «فراق » ناخون مطرب شکسته است!

مد نگه به سایه مژگان انتظار
چون عنکبوت خانه ام از موی بسته است

نبود سواد خط عذارش برات ما
دود و غبار آتشین دل های خسته است!

طغرل غلام مصرع زیبای بیدلم
آسودگی ز کشور ما بار بسته است
وزن: مفعول فاعلات مفاعیل فاعلن (مضارع مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۹
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۷۸
گوهر بعدی:شمارهٔ ۸۰
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.