تا کلک صنع چشم تو سرمشق ناز کرد
همچون تذرو ناز تو در چشم باز کرد

آمد سلاح غمزه ات از بهر هوش من
کرد آنچنان به من که به محمود عیاذ کرد

شهد لبت که باد تبر زد غلام او
نرخ نبات مصر به رخ پیاز کرد!

قد بلند سرو تو قمری به باغ دید
کوکو زد و به پیش تو عرض نیاز کرد

لعل از بدخش خیزد و گوهر ز لعل تو
داند هرانکه لعل و گهر امتیاز کرد

یابد نوا ز پرده «عشاق » هر که او
زیر و بم ترانه عشق تو ساز کرد

جیب قبا چو شانه دریدم ز کوتهی
دست قضا که دامن زلفت دراز کرد

این طفل اشک راز نهان درون من
آمد به نزد مردم و افشای راز کرد

نوشید ز سلسبیل و ورود عافیت بهشت
هر کس به طاق ابروی تو یک نماز کرد

صراف عشق نقد دل طغرل مرا
روز ازل به بوته محنت گداز کرد