هوش مصنوعی: این شعر به توصیف زیبایی‌های فصل بهار می‌پردازد و با استفاده از تصاویر شاعرانه مانند باغ بهشت، پر طوطی، گل‌های رنگین و نیلوفر، شکوه و جذابیت این فصل را به تصویر می‌کشد. شاعر از تأثیرات بهار بر طبیعت و احساسات انسان سخن می‌گوید و با بیان مفاهیمی مانند رحمت، کرم و اعجاز، به عمق زیبایی‌های بهار اشاره می‌کند.
رده سنی: 12+ این شعر دارای مفاهیم شاعرانه و تصاویر ذهنی است که ممکن است برای کودکان کم‌سال قابل درک نباشد. همچنین، استفاده از واژگان و تشبیهات پیچیده نیاز به سطحی از بلوغ فکری و ادبی دارد که معمولاً از سن 12 سالگی به بعد در افراد شکل می‌گیرد.

شمارهٔ ۱۶۲

بس که اندر باغ از جنت اثر دارد بهار
جامه ای همچون پر طوطی به بر دارد بهار

دم به دم آئینه سان در عشرت آباد چمن
شاهد گل های رنگین جلوه گر دارد بهار

از خط ریحان لعل او مرا معلوم شد
بر لب دریای رحمت نیلوفر دارد بهار!

می رساند شیر اندر کام طفلان نبات
از تقاضای موالیدش خبر دارد بهار

بسته محمل رنگ گل بر ناقه باد صبا
گوئیا زین باغ آهنگ سفر دارد بهار

چون نگه در آشیانش حاجت پرواز نیست
بس که از رنگ پریدن بال و پر دارد بهار!

آنقدر در باغ امکان کرده سامان کرم
شاخ هر نخلی که بینی پر ثمر دارد بهار

از شعاع شعله هر صفحه گل روشن است
بس که از اعجاز یاقوتی خبر دارد بهار

در گریبان تأمل فرصت اندیشه نیست
دامنی از راه سرعت بر کمر دارد بهار

صد چمن گل گر نماید پیش چشمش جلوه ای
کی به غیر از رنگ و بو مد نظر دارد بهار؟!

آفرین بر مصرع بیدل که طغرل گفته است
چشم وا کن رنگ و اسرار دگر دارد بهار!
وزن: فاعلاتن فاعلاتن فاعلاتن فاعلن (رمل مثمن محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۱۱
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۶۱
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۶۳
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.