حافظت از چشم بد بادا خداوند تعال
باد یارب نخل قدت در محل اعتدال!

باده پیمای می میخانه شوق توام
چند پنهان می کنی رخ را ز ما بنما جمال!

یک شبی سوی من سرگشته محزون بیا
عمرها شد در فراقم من به امید وصال

با که از جبر و جفایت شمه ای سازم بیان؟!
جز دل افسرده نبود محرمی در این مقال!

چاره درد دل بیچاره ام ساز ای حبیب
مرهم از وصلت بنه دیگر مرا نبود مجال!

از چه رو زافتادگان خویش واقف نیستی
قدر ما را می ندانی طفلی ای نازک نهال!

ناله ها کردم چو نی تأثیر در گوشت نکرد
طغرل آشفته را هرگز نگفتی چیست حال!