نشئه از میخانه تحقیق می خواهد دلم
تا ز قید حلقه زلف مجازی بگسلم

نردبان بام مطلب پایه جز همت نداشت
شام نومیدی ز صبح مدعا آمد به دم

رنگ آمیز گلستان توصل شد حیا
غیر او چشمک چو نرگس بر رخ دیگر زدم

بال پرواز سبکروحی ندارد جز فنا
آشیان گیرد همای مطلب از اوج عدم

سکه نام بزرگی جز به مهر خاموشی
کی زند دانا به سیم قلب غیر از این درم؟!

نقش بهزادست تصویری که در دل بسته ایم
حیرت آئینه را تمثال ما باشد رقم

ذوق آغوش تپش ها همچو مو در آتش است
سوختم از ناله تا گشتم چو نال اندر قلم

از پریشانی به دل جمعیتی دارم چو گل
تنگ آمد پیرهن این جامه بر تن می درم

داغ دل چون لاله سامان فنا تمهید شد
سبزه این باغ طغرل از خزان دارد ستم