هوش مصنوعی: این متن یک شعر عاشقانه است که در آن شاعر از معشوق خود می‌خواهد تا قلب او را شاد کند، با غمزه‌هایش او را به دام بیندازد و عشق او را تصحیح کند. شاعر از مشکلات عشق می‌گوید و از معشوق می‌خواهد تا راه عشق را به او بیاموزد. همچنین، او به دنبال آبرو در دین و دنیا است و تنها راه آن را سلوک عشق می‌داند.
رده سنی: 16+ متن دارای مضامین عاشقانه و احساسی عمیق است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر پیچیده باشد. همچنین، استفاده از استعاره‌ها و اصطلاحات ادبی ممکن است برای درک کامل متن به سطحی از بلوغ فکری و ادبی نیاز داشته باشد.

شمارهٔ ۲۷۱

ای جفاجو اندکی قلب مرا تفریح کن
در مشامم از شمیم طره ات ترویح کن

ای کمان ابرو به تیر غمزه افکندی مرا
صید خود مگذار با غیر و نکو تشریح کن

همچو من امروز هر کس لاف عشقت می زند
نسخه لوح دل عشاق را تصحیح کن

دل به عقد زلف مشکینش اگر خواهی گرو
این معما را به نام آن پری تشویح کن

گر تو را باشد تمنای هوای عشق او
رو عیار خویش را از مدعا تنقیح کن

مشکلات درس عشق یار می خوانی همی
اصل مقصد را ز استاد جنون توضیح کن

صبح مطلب آرزو داری مگر از وصل او؟!
شام هجران را شمار دانه تسبیح کن!

ای که خواهی آبروی دین و دنیا یافتن
جز سلوک عشق دیگر شیوه را تصریح کن

گر نمی خواهی که گردد شهره نامت بلند
بکر معنی را به داماد سخن تنقیح کن

گر چه نبود بر درت عشاق در سلک سگان
طغرل آشفته را از دیگران ترجیح کن
وزن: فاعلاتن فاعلاتن فاعلاتن فاعلن (رمل مثمن محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۱۰
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۲۷۰
گوهر بعدی:شمارهٔ ۲۷۲
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.