در جام جم بریز شراب مغانه را
در وی نگر حقیقت این کار خانه را

ای پیر دیر اهل خرابات محرمند
زین راز نکته گوی و رها کن بهانه را

بی اعتدالی ار کنم از شور این حدیث
در حلق من بریز می بیخودانه را

کآن می زمان زمان برد از لوح خاطرم
عیش زمانه را و جفای زمانه را

مردن به وصل بایدم ای خضر منکرم
آب حیات و زندگی جاودانه را

بنگر به سقف میکده عکس فروغ می
گر ز آتش کلیم ندیدی زبانه را

فانی چو نیست لایق این بزم ای رقیب
باری بمان که بوسه زند آستانه را