ز تب مباد صداعی بدان جوان یارب
که صدقه سرش این پیر ناتوان یارب

ز هجر یارب و افغانم از فلک بگذشت
توام خلاص نمایی ازین فغان یا رب

رسید یا رب من شام غم به مجمع دیر
چه باشد از تب من بشنود از آن یارب

ز دیر مغ بچه ای مست شد برون سوی شهر
ز اهل زهد به دیر امینش رسان یارب

شدن به کوی ریا شیخ را خوش است مباد
مرا به جز روش کوچه ی مغان یارب

چو سرکشی است طریق ریا سر فانی
شود به دیر فنا خاک آستان یا رب!