هوش مصنوعی: این شعر عاشقانه و عرفانی از زبان بنده‌ای است که خود را در برابر معشوق (یا خداوند) کوچک و نیازمند می‌بیند. شاعر با تصاویر زیبا و استعاره‌های عمیق، از عشق، فنا، و وابستگی خود به معشوق سخن می‌گوید. او از خاکساری خود، لطف بی‌کران معشوق، و تأثیر نغمه‌های روح‌افزای او می‌سراید.
رده سنی: 16+ مفاهیم عمیق عرفانی و عاشقانه در این شعر ممکن است برای مخاطبان کم‌سن‌وسال قابل درک نباشد. همچنین، برخی از استعاره‌ها و اصطلاحات به‌کاررفته نیاز به سطحی از بلوغ فکری و ادبی دارند.

شمارهٔ ۶۱ - تتبع خواجه

قدم به کلبه ام از لطف بیکرانه تست
که بنده بنده تو بود و خانه خانه تست

شب بکوی وی ای دل چه ها فتاده که روز
به شهر و کوه و دمن خلق بر فسانه تست

گدایم و تو غنی ای جوان باده فروش
زکاتی از همه خم ها که در خزانه تست

ز خاک پای تو شد روشنم نظر که مرا
سواد دیده چو گل میخ آستانه تست

درامدی به دلم مست و تیغ ظلم به دست
کنون بهر سوی دل بنگرم نشانه تست

صدای نغمه ات ای مطرب او فتاد به دیر
که پای کوبی رندان ازان ترانه تست

ز هر مراد که دورند بیدلان ای چرخ
چون بنگرند به یک حیله یا بهانه تست

به عشق مغبچگان تا فتادی ای فانی
سرود راه فنا نغمه مغانه تست
وزن: مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلن (مجتث مثمن مخبون محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۸
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۶۰ - تتبع خواجه
گوهر بعدی:شمارهٔ ۶۲ - تتبع شیخ
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.